Οι μαρμαρωμένοι έφηβοι ξυπνούν

Φαίνεται πως οι αξίες ενός λαού είναι συνυφασμένες με την κουλτούρα του. Παρ' όλη την ιστορική ασυνέχεια που σύμφωνα με κάποιουςχαρακτηρίζει το έθνος μας, παρατηρούμε στον Ελλαδικό χώρο αυτή τη στιγμή τις επιδράσεις του διάχυτου Ελληνικού πνεύματος. Και δεν ειρωνεύομαι καθόλου. Μια επίσκεψη στο αρχαιολογικό μουσείο του Λονδίνου πριν λίγους μήνες με έβαλε σε σκέψεις σχετικά με κάποιες αξίες της Ελληνικής κουλτούρας που μοιάζουν ξεχασμένες. Έγραψα πως εικόνες εφήβων της πομπής των παναθηναίων, όπως αποτυπώθηκαν στη ζωφόρο του Παρθενώνα απουσιάζουν συστηματικά από τις μνήμες μου. Όμως τα γεγονότα των τελευταίων ημερών είναι πέρα ως πέρα ελπιδοφόρα. Αυτό που δεν έκαναν γενιές και γενιές Ελλήνων το κάνουν εν έτει 2008 δεκαπεντάχρονοι έφηβοι. Διαμαρτύρονται, μαζικά. Το έθνος μας μοιάζει λιγότερο ανάδελφο κάθε φορά που κοιτάζω αυτά τα παιδιά να εκφράζονται. Χάνω τα μισά μου χρόνια και γίνομαι συνομήλικός τους. Ένας δικός τους βρήκε τραγικό και άδικο θάνατο σαν αποτέλεσμα μιας κατάστασης που βασανίζει καθημερινά ολόκληρο τον πληθυσμό. Οι μαθητές αντέδρασαν.
Δεν γνωρίζω τι εμποδίζει τις μεγαλύτερες ηλικίες να αντιδράσουν ανάλογα, όμως όταν είσαι δεκαπέντε χρονών και βλέπεις πως απ' όσα συμβαίνουν γύρω σου, τίποτα δε σε αφορά . Όταν τρέχεις στις ταχύτητες του εικοστού πρώτου αιώνα ενώ όλα γύρω σου μοιάζουν κολλημένα στον εικοστό, τότε αισθάνεσαι πως δεν έχεις τίποτα να χάσεις μέσα σε μια κοινωνία εγκλωβισμένη γιατί πολύ απλά δεν ελπίζεις σε τίποτα. Δεν γνωρίζω σε τι ελπίζουν οι μεγαλύτερες ηλικίες.
Και τί να φοβηθείς? Ένα κράτος που επιτίθεται σε ηλικιωμένους συνταξιούχους και μετά σε δεκαπεντάχρονα παιδιά? Αυτά δεν είναι να τα φοβάσαι. Είσαι λοιπόν ελεύθερος από φόβους και ελπίδες. Δηλαδή πραγματικά ελεύθερος. Έτσι λοιπόν μικροαστοί, θα σας φάνε τα παιδιά σας. Θα σας φάνε ζωντανούς. Κανίβαλοι θα γίνουνε, όπως είπε κι ο μεγάλος ποιητής.
Τη συγκεκριμένη γενιά την αποκάλεσαν κοιμισμένη και μουρόχαυλη. Παιδιά του play station, του internet και του fast food. Θεωρήθηκε εντελώς ακίνδυνη, ξεγραμμένη επειδή δεν βρέθηκε σε αλάνες να παίξει μπάλα όπως η προηγούμενη γενιά. Κλείστηκε σε διαμερίσματα από την προηγούμενη γενιά, που κατασκευάστηκαν από την προπροηγούμενη γενιά στις αλάνες που έπαιζε η προηγούμενη γενιά. Πριν χρόνια είχα ακούσει κάποιον αριστεριστή στην ηλικία του πατέρα μου να λέει πως η επανάσταση θα έρθει από τη γενιά την οποία θα ξεγράψει το σύστημα. Είχα γελάσει με την ιδέα. Τώρα ανατριχιάζω όταν θυμάμαι αυτά τα λόγια. Όχι από φόβο αλλά από χαρά. Ηχούν προφητικά στ' αφτιά μου.
Σε όλη την Ευρώπη πραγματοποιούνται εκδηλώσεις συμπαράστασης σε αυτό που γίνεται στην Ελλάδα. Σήμερα η Γαλλική Liberation διερωτάται αν τα Ελληνικά επεισόδια μπορούν να πυροδοτήσουν επεισόδια στη Γαλλία. Κάντε μια βόλτα στο δρόμο.
Διάχυτο Ελληνικό πνεύμα λοιπόν μιας και η εφηβική ορμή αποτελούσε αξία στην κλασική μας αρχαιότητα. Διάχυτο και στους αλλοδαπούς εφήβους που αντέδρασαν κι αυτοί, μιας και μια άλλη αξία της κλασικής αρχαιότητας ήταν η πεποίθηση πως Έλληνας είναι όποιος αισθάνεται Έλληνας. Και στο κάτω κάτω στην ίδια χώρα ζούμε και τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουμε καθημερινά η διαμαρτυρία δεν αποτελεί προνόμιο κανενός. Τουλάχιστον αν θέλουμε να ζούμε σε δημοκρατία και να μη θεωρούμε τη διαμαρτυρία προνόμιο γενικώς.
Τελικά οι αξίες μας δεν έχουν χαθεί. Τις ξεχνάμε για λίγο αλλά καταφεύγουμε σε αυτές όταν παρίσταται ανάγκη.
Μέχρι σήμερα δεν αισθανόμουν πως ανήκω σε κάποια γενιά. Αισθάνομαι πως βρέθηκα σε μεταίχμιο. Με την προηγούμενη γενιά δε με συνδέουν ουσιαστικά πράγματα. Σήμερα αισθάνομαι να με πλαισιώνει η γενιά μου, αυτή στην οποία ανήκω. Αυτή με την οποία μοιράζομαι τις ίδιες ανυσηχίες, τους ίδιους προβληματισμούς, τις ίδιες αντιξοότητες.