Η ιδέα είναι απλοϊκή στη σύλληψή της. Υποτίθεται πως τονώνουμε την οικονομία ενισχύοντας τη βιομηχανία και το χρηματοπιστωτικό σύστημα και η έλλειψη ρευστού γενικά καλύπτεται ως φυσικό αποτέλεσμα διάχυσης του χρήματος προς τη βάση, μιας και αποδίδονται μισθοί στους εργαζόμενους των εν λόγω επιχειρήσεων. Δηλαδή σταθεροποιούμε την οικονομία και σώζουμε και τη βιομηχανία για περαιτέρω ανάπτυξη. Το θέμα είναι ρίχνουμε τους τελευταίους πόρους μας στην αυτοκινητοβιομηχανία? Γιατί δεν εξασφαλίζουμε την αγορά τροφίμων που έχει δεινοπαθήσει? Έστω μια απλή εξυγίανση που παλεύουμε με τα καρτέλ και μας προτείνουν μεταλλαγμένα ως εναλλακτική. Και στην παραγωγή τροφίμων εργάζονται άνθρωποι και ως εκ τούτου η διάχυση του χρήματος, η εκ νέου κυκλοφορία του δηλαδή, θα επιτευχθεί και σε αυτή την περίπτωση. Τουλάχιστον να ξέρουμε οτι δε θα πεινάσουμε. Κι ας οδηγούμε παλιά αυτοκίνητα.
Το αμαρτωλό χρηματοπιστωτικό σύστημα υποτίθεται πως αποτελεί το ρυθμιστικό παράγοντα της "φιλελεύθερης" οικονομίας. Βάλαμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα δηλαδή. Έτσι έρχεται πρώτο να εξασφαλιστεί, διότι σταθεροποίηση της οικονομίας χωρίς εξασφάλιση του σταθεροποιητικού παράγοντα δε νοείται. Και τα κεφάλαια? Αυτά που υποτίθεται πως είναι τα τελευταία ή ακόμα αυτά που οι οικονομίες δανείζονται? Είναι τα τελευταία?
Γιατί όμως η αυτοκινητοβιομηχανία? Είναι τόσο νευραλγικός παράγοντας της οικονομίας? Μήπως αποτελεί μετάβαση στη νέα οικονομία αυτή η κίνηση? Ακούμε συνεχώς για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και επενδύσεις σε αυτές. Προσωπικά δεν έχω πειστεί πως ένα "φιλελεύθερο" σύστημα είναι δυνατόν να κόπτεται, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό για την προστασία του περιβάλλοντος. Κάθε "φιλελεύθερο" σύστημα επιδιώκει την αυτάρκεια, με κάθε κόστος ακόμα κι αν αυτό λέγεται απομόνωση στην περίπτωση της Ε.Σ.Σ.Δ. . Τα "φιλελεύθερα" συστήματα δεν επιθυμούν την εξάρτηση από κανένα άραβα, ασιάτη, "βάρβαρο", "αλλόθρησκο" ή άλλο ανταγωνιστή και αυτό συμβαίνει καθ' όλη τη διαρκεί της ανθρώπινης ιστορίας. Τι ρόλο παίζει σ' αυτή την περίπτωση η αυτοκινητοβιομηχανία? Είναι αλληλοεξαρτώμενος ανταγωνισμός? Πληρώνουμε το κόστος ανάπτυξης κάποιων νέων τεχνολογιών και ποιές είναι αυτές? Αν μιλάμε για απελευθέρωση της ενέργειας ποιό θα είναι το νέο καπίστρι? Είναι πραγματική αυτή η κρίση?
Θυμάμαι κάποια λόγια του Καζαντζάκη για το αλώνι και το άλογο. Το άλογο γυρνάει στο αλώνι και ο αφέντης κρατάει το σχοινί που είναι δεμένο το άλογο. Μαζεύει σχοινί και το άλογο φουρκίζεται, αφήνει και το άλογο αισθάνεται ελεύθερο. Ο αφέντης μαζεύει και αφήνει ανάλογα με τις διαθέσεις του αλόγου και κάνει τη δουλειά του τελικά αλωνίζοντας τα σιτηρά. Το θέμα είναι το άλογο να ακολουθήσει το σχοινί και να φτάσει τον αφέντη, όχι να ζητάει περισσότερο σχοινί. Θυμάμαι βέβαια και τον "εβυθό" του Καρκαβίτσα που ο αφέντης ήταν παπάς και βλάσφημος και στο τέλος καταποντίστηκε μαζί με το αλώνι γιατί αλώνιζε ανήμερα της Παναγίας της καψοδεματούσας.
