Σπαγγέτι "Αρχάγγελος"

Υλικά για δύο μερίδες μιας και είμαι εργένης.










150 γραμμάρια μύδια μέτρια.
300 γραμμάρια γαρίδες.
Μια πιπεριά Φλωρίνης.
Μια χούφτα αρακάς.
Δύο ντομάτες κομμένες σε κύβους (αν είναι στην εποχή τους), αν δεν είναι δύο κουταλάκια του γλυκού πάστα.
Μια κουταλιά του γλυκού σόγια.
Μια κόκκινη καυτερή πιπεριά από τη γλάστρα, ή μισή κουταλιά του γλυκού μπούκοβο.
Δύο κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο.
Ένα τέταρτο του μάτσου άνιθο.
Πιπέρι φρέσκο.

Εκτέλεση
Ρίχνουμε τα μύδια και τις γαρίδες σε καυτό νερό να ζεματιστούν και τα σουρώνουμε.
Βάζουμε τον αρακά, την πιπεριά Φλωρίνης κομμένη σε λωρίδες και τις ντομάτες κομμένες σε κύβους με λίγο νερό, (περίπου ένα κρασοπότηρο) να βράσουν σκεπασμένα σε σιγανή φωτιά.
Όταν μαλακώσουν προσθέτουμε τη σόγια, την καυτερή πιπεριά και τα θαλασσινά. Προσθέτουμε λίγο νερό αν χρειάζεται και τα αφήνουμε να βράσουν.
Όταν η σάλτσα αρχίσει να δένει προσθέτουμε το λάδι και όταν πάρει μια βράσει να απλωθεί στη σάλτσα προσθέτουμε τα μακαρόνια βρασμένα. Τα ζυμαρικά θα δέσουν μαζί με τη σάλτσα.
Σερβίρουμε με φρεσκοτριμένο πιπέρι από πάνω και ψιλοκομμένο άνιθο περιφερειακά στο πιάτο.

Είχαμε αρχίσει να πίνουμε απο νωρίς. Γυρίσαμε αρκετά μαγαζιά. Στο τέλος ξημέρωνε Κυριακή. Έσερνα και κάτι Κυριακάτικες εφημερίδες μαζί μου. Καταλήξαμε με κάποιο τρόπο που δε θυμάμαι κάπου στο μεταξουργείο. Περάσαμε έξω από τον "αρχάγγελο" που είχε κλείσει. Είχαν αφήσει τις καρέκλες ξεκλείδωτες, πήραμε δύο για το μπαλκόνι. Κουβαλώντας τις καρέκλες βρεθήκαμε στο σπίτι μου. Τα στομάχια ήταν άδεια. Μιας κι εκείνη την ώρα δεν υπήρχε τίποτα ανοιχτό και η κρεαταγορά ήταν εκτός εμβέλειας προθυμοποιήθηκα να φτιάξω κάτι στα γρήγορα. Η παρέα έσβηνε. Έφτιαξα κάτι με ό,τι είχα στο ψυγείο. Κάτι κατεψυγμένα θαλασσινά, μια πιπεριά από το βάζο και μια απ' τη γλάστρα, λίγο αρακά για την υπέρβαση και βουαλά. Το πιάτο ήταν έτοιμο και στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Εργένική συνταγή με πολύ διάθεση και λίγο έμπνευση. Το καυτερό της πιπεριάς δένει πολύ οραία με το γλυκό του αρακά και τα αρώματα των θαλασσινών. Στα χρώματα είναι χαρούμενο με το πράσινο και το κόκκινο να κυριαρχούν. Θυμίζει λίγο Ιταλική σημαία. Γενικότερα όσα κοριτσάκια δοκίμασαν τη συνταγή μου ενθουσιάστηκαν.
Δοκίμασα τη συνταγή και με σκόρδο. Μια λιωμένη σκελίδα στα δεσίματα της σάλτσας και το πιάτο απογειώνεται. Βεβαίως την παραλλαγή αυτή την έφαγα μόνος μου μιας και στα κοριτσάκια δεν αρέσει το σκόρδο. Το θεωρούν μπανάλ. Δεν έχουν καταλάβει οτι αν έχεις φάει σκόρδο δε σου μυρίζει, οπότε δεν αρκεί παρά να φάνε και οι δύο.
Εγώ πάλι το σκόρδο το βάζω ψηλά...