Το μεγάλο σχέδιο

Λοιπόν, πολύς λόγος γίνεται τελευταία σχετικά με την ύπαρξη ή μη πολιτικού σχεδίου για την αντιμετώπιση του φαινομένου της οικονομικής κρίσης. Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις η πλειοψηφία του ελληνικού λαού πιστεύει πως τέτοιο σχέδιο δεν υφίσταται. Αυτό βεβαίως είναι καλό, διότι ένα μεγάλο σχέδιο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δεν μπορεί να είναι δημοσίως γνωστό για να λειτουργήσει. Εγώ παρ' όλ' αυτά βεβαίως θα το αποκαλύψω.
Το σχέδιο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης αν και απλοϊκό στη σύλληψή του, περιλαμβάνει ποικίλες δράσεις και είναι δοκιμασμένο με επιτυχία στο παρελθόν.
Ως γνωστό, κύρια πηγή εισοδήματος και βαριά βιομηχανία της ελληνικής οικονομίας είναι ο τουρισμός. Δυστυχώς η βιομηχανία αυτή αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα στις μέρες μας, τα οποία δε σχετίζονται με την έλλειψη υποδομών ή τεχνογνωσίας, άλλωστε τεράστια ξενοδοχειακά συγκροτήματα χτίζονται αυτή τη στιγμή σε όλη την επικράτεια. Το πρόβλημα σχετίζεται με την εικόνα των πολιτών. Μέσα στις τελευταίες δεκαετίες οι έλληνες πολίτες απόλαυσαν τη σιγουριά του δημοσίου και την άνεση των παχυλών δανείων με αποτέλεσμα τα ποσοστά της παχυσαρκίας στη χώρα μας να ανεβαίνουν επικίνδυνα. Ο μέσος έλληνας είναι υπέρβαρος, τα καμάκια εκλείπουν και τα συρρέοντα πλήθη γερμανίδων τουριστριών ανήκουν στο παρελθόν. Στην τουριστική βιομηχανία δεν αρκεί να πουλάς ήλιο και θάλασσα σκέτα. Το τρίπτυχο είναι, λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ' αγόρι μου.
Η πρώτη φάση του σχεδίου στοχεύει ακριβώς εκεί. Εφαρμογή παρατεταμένης λιτότητας σε συνδυασμό με ανεργία για την εξάλειψη του φαινομένου της παχυσαρκίας.
Η δεύτερη φάση του σχεδίου έχει να κάνει με την ψυχολογική προετοιμασία του πληθισμού. Η μέχρι σήμερα ολοένα αυξανόμενη θρησκοληψία και η ενδυνάμωση της συντηρητικής ελληνορθόδοξης εκκλησίας αποτέλεσαν τροχοπέδη για τον τουρισμό. Διότι δεν νοείται εφαρμογή σχεδίου τουριστικής ανάπτυξης με το μητροπολίτη Άνθιμο να αποκαλεί τους εκτός γάμου εραστές πόρνους. Συνεπώς όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο τα εκκλησιαστικά σκάνδαλα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδίου, στα πλαίσια του οποίου ξεκίνησε δημοσιοποίηση επιλεγμένων εκκλησιαστικών δρστηριοτήτων. Αυτό μιας και οι δραστηριότητες της εκκλησίας δεν έχουν αλλάξει από την εμφάνισή της. Είναι θέμα πολιτικής και μόνο η δημοσιοποίησή τους ή όχι και σε ποιό βαθμό.
Στην τρίτη του φάση το σχέδιο περιλαμβάνει διαφήμιση της χώρας στο εξωτερικό και η γεφύρωση των επιχειρηματικών σχέσεων για την εξασφάλιση απαραίτητων αντισταθμιστικών οφελών. Για το λόγο αυτό ζητήθηκε η συνδρομή μεγάλων γερμανικών τηλεπικοινωνιακών κολοσσών όπως της Siemens της Deutsche telecom και ειδικότερα του RTL group, η προσφορά του οποίου ειδικότερα σε ζητήματα σεξουαλικής απελευθέρωσης είναι γνωστή απο δεκαετίες σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.
Όλα συνδέονται με το μεγάλο σχέδιο. Θα γίνουμε όλοι βραζιλιάνοι, κορμάρες και θα βγάλουμε τη χώρα από την κρίση. Κάθε γεγονός που σήμερα αποκαλούμε σκάνδαλο θα αποδειχτεί μέρος του σχεδίου σωτηρίας.

Τέλος πολύ συζητείται το θέμα του σχεδίου σωτηρίας της χώρας. Η απάντηση όμως βρίσκεται στο πρόσφατο παρελθόν. Λίγο καιρό πριν, όταν τα σημάδια της επερχόμενης κρίσης μόλις που φαίνονταν και οι συζητήσεις μόλις άρχιζαν να ακούγονται, το σύνθημα που κυριαρχούσε ήταν οτι η οικονομία μας δε θα επηρεαζόταν από αυτή. Άν όντως υπήρχε σχέδιο θα το γνωρίζαμε και τότε, μιας και ποιά κυβέρνηση θα ήταν αυτή που δε θα το δημοσιοποιούσε? Το "ελληνοπρεπές" παραλήρημα και η αλαζονική πεποίθηση πως είμαστε οι καλύτεροι και τίποτα δε μας αγγίζει έκανε και αυτή τη φορά το θαύμα του. Πιστέψαμε πως η κρίση δε θα μας άγγιζε μιας και δεν παράγουμε τίποτα και μιας και οι τράπεζες έχοντας ξεζουμίσει την οικονομία θα είχαν αρκετό ρευστό να διαθέσουν. Οι τράπεζες όμως δεν είναι κοινωφελή ιδρύματα να μοιράζουν χρήμα και το γεγονός οτι δεν παράγουμε τίποτα απλά σήμαινε πως θα έπρεπε να δανειστούμε ακόμα περισσότερα με ακόμα υψηλότερα επιτόκια,μιας και τα εχέγγυα αποπληρωμής των δανεικών που προσφέρουμε είναι μηδαμινά. Συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως για κάποιο λόγο είμαστε "ανώτεροι" από τους άλλους και πως τα διεθνή θέματα δε μας αφορούν. Άραγε θα πάμε διακατεχόμενοι από το ίδιο αίσθημα σε κάποιον από τους πολέμους που ιστορικά ακολουθούν τις διεθνείς οικονομικές κρίσεις ?